Dömustaðir - dömulegri en dauðinn

Hér búa Sísí og Kókó, átján karata gullgellur og sexí súperhetjur. Einnig The Handsome Hannesson og líka Queen Guggz.
Og Skrifa so!
Gjörasvovel að skrifa í...
GESTABóKINA
online

fallegt fólk og fleira...
..Brúðarbandið!
.. Netþýðandinn
.. Góðar stelpur
.. Metallicahhh
.. Uppskriftir
...Myndir
.. Ellsys
.. Blögg

Daglegt brauð
...BadMean&Ton
.....Skruddan mín
.....Hagfræðipönk
......Vantrúboðinn
.......Hörpuheimur
.........Hel til heljar
..........PulsuBjarni
..........Anarkistinn
...........Rokklingur
............Maggabest
.............Rokkarinn
.............Doktorinn
...............Fellibylur
...............Blindgata
...............Badabing
................Hnakkus
.................Katrín.ís
..................Marilyn
..................Raðskat
...................Gneisti
....................Muzak
.....................Þórdís
.....................Unnur
.....................Bedda
......................Hexia
......................Matur
......................Slátur
......................Gyðja
.........................Erna
.........................Orri
.........................Már
...........................Bre

Vefhringur
< ? iCeBloG # >






fimmtudagur, janúar 29, 2004
Sísí er orðin sólóisti
hérna.
Gjörisvovel og fáið ykkur, nóg til frammi.


13:41


(0) comments


þriðjudagur, janúar 06, 2004
Þetta eru andaslitrur Dömustaðna.
Þessa dagana hefur ekki mikið verið bloggað og það er af því að þegar endinn
nálgast missir maður alla ábyrgðartilfinningu og tilkynningaskyldu.
Hver er tilgangurinn? hugsar dama með sjálfri sér, þetta er hvort eð er allt
brátt á enda...
Mikil melódrama í gangi.
Svo erum við búnar að vera mikið þunnar á nýja árinu og andagiptin því
haldið sér í hæfilegri fjarlægð.

Afhverju búið?
Af því að Sísí er að flytja af Dömustöðum, og dúettinn Sísí & Kókó kemur
ekki fram sóló.
Því sóló er eins og mysingur.
Vont.

Hinsvegar munu fígúrur þær er á bakvið Sísí & Kókó standa, að öllum líkindum stofna síns eigins sólóblogg í náinni framtíð.
Kemur allt í ljós.

Au revoir, auf wiedersehen, farvel, bless...
(rómantísk tónlist)


11:29


(0) comments


miðvikudagur, ágúst 27, 2003
Domustadir, Gain Length And Mass
Domustadir,Interest Rates just fell again

Spammarar, couldn´t care less.

(Djö væri nú gaman ef þeir læsu þetta og hugsuðu með sér, jahérnahjér, það þýðir nú ekkert að vera að senda þessu liði meir póst.)
(Djö væri nú gaman að vinna eina milljón dollara í lottói.)
(Djö hvar er kommentakerfið?)

Sísí


17:11


(0) comments


sunnudagur, september 15, 2002
JÆjæa.

Við erum þunnarrrrrr.
Alveg hreint skeeeel.
Bíðið aðeins þurfum að fylgja gesti til dyra.

Og á meðan við munum - elsku hjartans ástkæru elskendur okkar sem skrifa í gestabókina okkar, í gvuðannaogjésúss nafni skrifið undir nafni. Annars drepum við hvora aðra úr spennu og spurningaveiki.

Það er kominn nýr herramaður á Dömustaði. Sumsé dami númer tvö. (Steini er ALLTAF númer eitt. Enda sætur. We looooov Steina.)

Já sesatt, dami númer tvö heitir því dömulega nafni Ragnar og kemur frá Svalbarða. Hann er nú fluttur í litla herbergið og er bara búinn að koma sér nokkuð huggulega fyrir. Nokkrir blúndudúkar og flaujelis gardínur fyrir gluggann. Flónnel á rúminu. Voða smart.

Ragnar er með mjög dömulegt hár. Ljóshærður með sítt hár, og rokkari fram í fingurgóma. Enda er hann merktur þeim göfuga tilgangi að rokka og róla á upphandlegg.

Það vill nefnilega svo skemmtilega til, að allir íbúar á Dömustöðum eru með húðflúr á upphandlegg. Húðflúr er mjöööög dömulegt orð. Flúr. Það flúrar feitt.
Nema Hetja. Enda er hún ekki með handleggi, aumingja hún.
Við erum að melda það með okkur að brennimerkja hana einn góðan veðurdag, eitthvað rokk á bakið. Því einsog allir vita þá er dömulegt að rokka. (Mundu það Maggi sinn. Rokkaðu bara nóg og þá er aldrei að vita nema þú verðir dami númer þrjú.)

Hérna rétt í þessu gerðist sá stórviðburður að Ragnar fékk gælunafn. Héðan í frá gengst hann við því lekkera nafni Rocky.

Varðandi naglalakkeringar þá erum við búnar að setja saman hérna smá leiðbeiningar fyrir byrjendur er nefnast Þörtín ísí steps. Gjossovel.

1. Athugið að neglur séu hreinar og naglabönd fjarlæg.
2. Staðsetjið höndina á stöðugan flöt, til dæmis massívt eikarborð.
3. Veljið lit af gaumgætni, gott er að láta naglalakkið tóna við varalit. Eða veski. Eða skó. Eða handska. Ó það virkar ekki.
4. Byrjið á að strjúka pensli léttum strokum frá rótum naglarinnar við miðju, uppá við og vinnið ykkur út til hliðanna. Gætið þess vandlega að subba ekki útfyrir, því það er ódömulegt. Við viljum ekki vera gleðikonur.
5. Gæti óöryggis í pensilstrokunum, er gott að teikna neglur á blað og æfa sig í strokunum þar nokkrum sinnum áður en hafist er handa.
6. Málið allar neglur í eins lit og þegar því er lokið setjið þið pensilinn í glasið og veifið höndunum dömulega út í loftið.
7. Farið síðan út á svalir og reykið eina sígó.
8. Þá ættu allar neglur að vera orðnar þurrar, og hægt að skella sér í aðra umferð.
9. Í annarri umferð gilda sömu reglur og í hinni fyrri.
10. Ekki er hægt að kaupa sér nein sérstök tæki til aðgerða þessara, þetta krefst eingöngu handlagni, en einsog allir vita eru allar dömur mjög handlagnar.
11. Það má ekki sulla niður undir neinum kringumstæðum, það er mjög ódömulegt, mjöööööööög. Mjööööööööög.
12. Hægt er að naglalakka með nýjum lit, en áður en það er gert þarf að fjarlægja það sem fyrir er. Það er gert með sérstakri efnablöndu er nefnist asíngtón, og fæst það í flestum betri búðum bæjarins. Jafnvel úti á landi. Bött dónt kánt on itt.
13. Gott er að hella asíngtóninu í baðmullarskífu og nudda því yfir nöglina hratt fast og örugglega þar til allt er horfið.

Maggi sinn, hafi þetta lukkast svona vel hjá þér í fyrstu atrennu, er ekkert sem útilokar það að þetta sé meðfæddur hæfileiki hjá þér. Til hamingju með það.

Jæja, nú ætlum við að sletta í form og taka efri skápana og strjúka yfir gólfin.
Þetta er búið. Bless.


19:58


(0) comments


laugardagur, september 07, 2002
Dömur mínar og herrar.

Í Morgunblaðinu í dag er eeeexellent grein eftir Úlfhildi Dagsdóttur sem heitir Baráttan við kvenleikann. Ég (Sísí) er alveg að finna mig í þessum pælingum, þetta er svona soldið tengt dömuskapslegsheitspælingum gærdagsins, ég er alltaf í dílemma með að reyna að samræma dömuskap, feminisma og rokk.
Þessi grein Úlfhildar hjálpaði mér mjög mikið, svo ég birti hérna “smá” úrdrátt gjössovel:

Árið 1929 birti breski sálgreinandinn Joan Riviere grein sem hún kallaði “Womanliness as a Masquerade” eða kvenleikinn sem grímuleikur. (Grímuleikur er hugtakið sem hefur verið notað um “masquerade” sem þýðir í raun grímuball. Orðið grímuleikur nær jafnframt inn hugmyndinni um þann leik, bæði hlutverkaleik og samkvæmisleik, sem kenningin gefur til kynna.)

[...] Hugmynd Riviera er í stuttu máli sú að konur sviðsetji og/eða ýki kvenleika fyrir karla. Kvenleikinn sé sumsé leikinn fyrir karla, og ekki bara út í loftið, heldur er þetta eins konar feluleikur sem kemur til af ótta og áhyggjum, það er konurnar eru að reyna að hylma yfir “karlmennskuleg” einkenni sín, eins og til dæmis gáfur og menntun, til þess að forða sjálfum sér frá áhyggjum vegna viðbragða karla og þarmeð refsingu þeirra fyrir að vera ekki nógu kvenleg og að ráðast inn á þeirra svið. Þannig er þessum kvenlega grímuleik, ætlað að fela það fyrir körlum að konur eru ekki eins kvenlegar og þeim er ætlað að vera, eins og samfélagið gerir ráð fyrir að þær séu.

Reyndar minnir Riviere líka á að kvenleikurinn getur einnig verið sadískur, en sadíski leikurinn er meira háðskur, honum er stefnt gegn körlum, þeim til háðungar.

Og Riviere spyr sig: “hver er munurinn á grímuleiknum og kvenleikanum, hvar dreg ég línuna milli konunnar og grímunnar?” Og niðurstaða hennar hefur gert greinina að klassík, sú að það sé enginn munur, kvenleikinn og grímubúningurinn séu eitt og hið sama, og með því er gefið til kynna að það sé ekki til neinn eðlislægur kvenleiki.

En hvaða konur eru þetta sem Riviere talar um? Jú, hún er að tala um klárar konur, vel gefnar, menntaðar konur, konur sem eru útivinnandi. Hún veltir fyrir sér hvernig hún eigi eiginlega að skilgreina þessar konur sálfræðilega, því nú sé ekki lengur hægt að segja að útivinnandi konur séu karlmannlegar og reyni hvað þær geti til að virðast karlmannlegar; konur í atvinnulífinu í dag segir Riviere fyrir 73 árum, eru fullkomlega kvenlegar að sjá, þær eru góðar eiginkonur og mæður, flinkar húsmæður, virkar í félagslífinu og styrkja menninguna, þær hugsa um útlitið á kvenlegan hátt og þegar á þarf að halda finna þær tíma til að leika hlutverk móðurstaðgengils fyrir breiðan hóp vina og ættingja.

Eftir þessa almennu lýsingu fer Riviere að taka dæmi af einstökum konum. (Og hér ber að taka fram að þessar konur eru allar sjúklingar hennar, en kenningin um grímuleikinn er upphaflega sálfræðileg kenning um sjúkleika; Riviere greindi þetta ástand sem sjúkdóm eða “neurosis”, sem kemur til af spennu milli hlutverka). Ein kvennanna er bandarísk kona sem er sífellt að skrifa greinar og halda fyrirlestra. Allt hennar líf hafði hún þjáðst af ákveðinni angist, stundum mjög mikilli, eftir að hafa komið fram opinberlega, eins og til dæmis eftir að hafa haldið fyrirlestur. Þrátt fyrir að þessi kona hafi notið mikillar velgengni þá var hún alltaf skelkuð allt kvöldið eftir, full grunsemda um að hún hefði gert eitthvað óviðeigandi og var í mikilli þörf fyrir hughreystingu. Þessi þörf var svo mikið að hún fann sig tilneydda til að leita eftir hóli og hvatningu frá karlmönnum sem höfðu hlýtt á mál hennar og ekki bara hvaða mönnum sem var heldur karlmönnum sem voru eins konar föðurímyndir. Og Riviere bætir við, dálítið háðsk, að álit þessara manna á fyrirlestri konunnar var oftar en ekki lítils virði. Það var ekki aðeins frammistaða hennar sem fyrirlesari sem konan vildi fá hól fyrir heldur ekki síður frammmistaða hennar sem konu: fannst þessum mönnum hún líka kynþokkafull? Og að sögn Riviere daðraði konan skammlaust við karlana, allt til að fá fullvissu sína um að hún væri bæði eftirsóknarverð kona og eftirsóknarverður fyrirlesari. Vandamál konunnar – munið að hún er sjúklingur Riviere – er hvað þessi hegðun hennar passaði illa við þá vitrænu og yfirveguðu nálgun sem hún hafði á starf sitt. Þarna urðu sumsé andlegir árekstrar, og Riviere leggur mikla áherslu á hversu ómeðvituð konan hafi verið um hegðun sína, og notar lýsingarorð eins og “neyddist” til og “þráhyggja” og til að ítreka að konan gerði þetta ekki viljandi, heldur fann sig knúna til að hegða sér á þennan hátt. [...]

Kvenleikann, segir Riviere er því hægt að setja upp eins og grímu, bæði til að fela að konan hefur yfir karlmennsku að ráða og til að forða henni frá refsingu ef það uppgötvaðist að hún ætti karlmennsku í fórum sínum. Eftir að hafa sett fram þá tilgátu sína að enginn munur sé á grímuleiknum og kvenleiknum tekur Riviere nokkur svipuð dæmi til að styrkja kenningu sína og ræðir þar meðal annars háskólakonu sem velur sér alltaf sérlega kvenleg föt til að fyrirlesa í og spilar kvenleika sinn svo upp með gríni og léttúð gagnvart stöðu sinni að karlarnir fyrtust við og föttuðu að hún var bara að leika hlutverk fyrir þá – þarna er komið dæmið um leikinn sem sadískan, til að stríða köllunum.
Og eitt enn sem Riviere nefnir er að þrátt fyrir að karlar láti yfirleitt blekkjast af grímuleik kvenleikans, þá sjái konur alltaf í gegnum hann!
(Mbl. 7/9 ´02)

Kvenleikurinn er semsagt bara hlutverk, sem ég tek þátt í að skapa/semja. Ég er leikstjórinn í lífi mínu og samkvæmt mínu leikriti er feminismi og rokk drulludömulegt, og bara eitt og hið sama.
Haaaaa...........

Eða einsog Úlfhildur segir: besta lausnin er sú að ýkja leikinn og taka hann þannig upp á eigin forsendum að svo miklu leyti sem það er hægt. Í stað þess að sjá kvenleikinn sem grímu sem karlar neyða upp á okkur, þá kýs ég að sjá hann sem grímu sem þeir neyðast til að horfast í augu við að sé leikur. Kvenleikanum verður ekki varpað burt í einu vetfangi, svo mikið er ljóst, og er það endilega æskilegt? Þegar ég horfi á hvernig karlar vinna sína vinnu, hvernig þeir taka sig alltaf svo hátíðlega, hvernig þeir þenja út brjóstkassann og tala í tóni þess sem vitneskjuna og valdið hefur – þá hugsa ég með mér nei takk, þetta hlutverk vil ég ekki leika. Svona vil ég ekki sýna mitt sjálfstæði, svona fulltrúi vil ég ekki vera fyrir mitt fag og mitt starf. Þá vil ég frekar leika mér með mína kvenleiki.

Og við erum öll alltaf að leika leikrit. Úlla ýkir þó örlítið hlutverk karlanna, því ekki eru þeir allir svona greyin, montnir með brjóstkassann útí loft (samt margir), alveg einsog ekki eru allar dömur heimskar þó þær séu með bleikan varalit.

Já ókei, nú er komið sko nóóóóóóóóóg í dag.
Ble.


15:56


(0) comments


föstudagur, september 06, 2002
Já zæl öllsömul.
Ég sit hér heima og spekúlera í dömulegheitum. Kókó er ekki heima, annað hvort í skólanum eða bara full útí bæ.
Það er soldið erfitt fyrir mig að vera svona ein og óstudd í heimspekilegum dömuskaps pælingum. Líklega svipað og alki sem er aleinn á AA-fundi. Enginn móralskur stuðningur frá hinum ölkunum, engin uppbyggileg umræða.
Ég er nefninlega svo ný í þessum dömuskap.
Og stundum þegar ég er ein get ég dottið ofaní ódömulegar hugsanir, rokkarinn í mér er svo sterkur að mér er bara varla sjálfrátt stundum. Getsvosvariða.
Dilemmað í dag hjá mér snýst um efni.
Ég keypti mér nefninlega buxur í dag og peysu, og það eina sem ég get sagt um það er að buxurnar eru svartar og peysan rauð. Sem er náttúrulega mjög dömulegt, segi það nú ekki, geri mér fulla grein fyrir því alveg.
En ég get ómögulega sagt úr hvaða efni þessar flíkur eru, og það er bara alveg að fara með mig.
Einu efnin sem ég kann nöfnin á eru gaberdín, pólíester og ... æ, ég er búin að gleyma því þriðja.
Þetta er náttúrulega öngvanvegin nógu gott

Óóó, nú kom hún Kókó heim!!!
Ull og bómull, silki, hörsilki, hör, flís, gallaefni, kakí, allskonar skemmtilegar blöndur....
Aaaaa, hvað þetta er gott!!!

Já sæl, Kókó hér. Við dömurnar vorum að velta þessu fyrir okkur með að vera dama en samt rokkari. Er það að virka á dömulegum grundvelli? En eins og Sísí sagði, þarf að finna sameiginlegan grundvöll fyrir þetta tvennt. Það ER t.d mjög kúl að fara í dömudragtina og pinnahæla og fara á einhverja góða rokktónleika (t.d. með þerri góðu sveit I Adapt, sætir strákar..) og slamma soldið, bæði á dansgólfinu og barnum. En það er t.d ekki kúl að vera svo mikil dama að maður getur ekki dansað. Það er mjööööööööööög dömulegt að hlusta á Metallica, og fleiri góðar sveitir, málið er bara hvernig er hugarfarið?
Skvo.
Það er nefninlega ekkert eins að vera dama í dag og fyrir 50 árum. Þar var allsráðandi ýmiskonar óþarfa tepruskapur og grófar staðreyndarvillur, einsog t.d að dama mætti ekki detta íða og ganga niður stiga á óviðeigandi hátt. Og að karlmenn ættu alltaf að opna allar hurðir og panta matinn á veitingastöðum alveg eins og daman hafi ekki sjálfstæðan vilja. En eins og hefur áður komið fram hér á síðunni, þá er það dömulegt að vera gáfaður.
Og að geta hugsað sjálfstætt.
Sem að ég efast ekki um að flestir geta.
Það er bara málið að vera DAMA á meðan maður gerirða.


16:13


(0) comments


fimmtudagur, september 05, 2002
H Ú N Á A F M Æ L I Í D A G
H Ú N Á A F M Æ L I Í D AG
H Ú N Á A F M Æ L Ú N E Y G L Ó Ó Ó Ó Ó
H Ú N Á A F M Æ L Í D A A A A A A A A A A A A G ! ! ! ! ! ! !


12:57


(0) comments


mánudagur, september 02, 2002
Jæja, first day of school hjá mér í dag.
Gekk vel, fann allar stofur og fór á rétta staði, hitti enga smiði né húsverði. Er svoooo glöð að vera komin í skóla aftur, mikið mikið gaman. Í Málfræði I skrifaði íslensku kennarinn Gróa á Leiti með yfsiloni. Gróa á Leyti. Hahahahahaaaaaaa!!!!
Jeminn, á ég að vera áhyggjufull?

Nýjasti heimilismeðlimurinn á Dömustaði er mættur á svæðið, og heitir sá limur Ísskápur. Stór og hvítur aríi. Dömulegur aríi.

Jamm, svo kom ég heim í gær frá Súganda. Fór sko á alvöru fiskiball, fiskar lafandi útum allt, kontrí dans og illa spilandi lókalband. Sem þó náði sér á strik þegar þau spiluðu Hókípókí. Komst einhver ryþmi í liðið og taktfesta. Þá varð ég sátt og fór heim að sofa. Og keyrði svo heim daginn eftir í fárviðri, sem var samt ekkert mikið fárviðri, aðallega bara í útvarpinu. Missti af Nick Cave í Rokklandi því þeir fá greinilega ekki að hlusta á útvarp í sveitinni, eeeen það verður endurtekið á þriðjudagskvöld og þá ætla ég að taka þáttinn upp á spólu, einsog í gamla daga... aahh, nostalgía...

Hetja er bara hress. Biður að heilsa.


23:30


(0) comments



Fara upp



Manifestó Dömustaða

Að vera dama er ekki að vera sífellt skúrandi gólfin á háhæluðum skóm með varalit.
Að vera dama er djöfulli töff og kúl.
Að vera dama er að vera meðvituð um kvenleikann en láta hann ekki yfirbuga sig.
Að vera dama er að njóta þess að vera kona og ekki láta kúga sig vegna þess eins að kona er dama. Eða dama er kona.
Að vera dama er að njóta þess að vera háhæluðum skóm þegar dömu langar eða strigaskóm þegar dömu langar.
Dama hefur gaman af að vera í háhæluðum skóm, en hún fer úr þeim ef þeir eru óþægilegir.
Það er líka dömulegt að vera í strigaskóm.
Dama nýtur þess að mála sig og hefur gaman af öllum þessum litum, en hún finnur öngva þörf fyrir að mála sig, dama getur látið sjá sig utanhúss ómáluð og skammast sín ekki.
Dama fer út í búð á náttbuxunum og hefur gaman af.
Dama fer í gallabuxum á skrifstofuna og hugsar ekki er í lagi að mæta í gallabuxum á skrifstofuna.

Dama lætur ekki kúga sig.

Dama lætur ekki kúka á sig.

Það er bara ógeðslegt

Teljari